ΈΝΩΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΏΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αθήνα Μητσοπούλου 10-12, τ.κ 114 74 τηλ. 6944 737 208
Αθήνα 8 Μαΐου 2021
Κύριε Διευθυντά
η επιστολή που ακολουθεί αποτελεί απάντηση σε άρθρο του πρώην υπουργού κ. Ε. Αποστόλου, που αφορά τους δασικούς χάρτες , καθώς και το ιδιοκτησιακό πρόβλημα, που δημιουργείται από την έγκριση τους, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ.
Επειδή πιστεύουμε ότι η απάντησή μας αντιμετωπίζει την καρδιά του προβλήματος και επί πλέον προτείνει την μόνη εφικτή λύση, νομίζουμε ότι πρέπει να λάβουν γνώση οι αναγνώστες σας, ώστε να αντιληφτούν, ότι ο αποχαρακτηρισμός του ασπάλαθου από δασικού φυτού δεν αποτελεί λύση, αντιθέτως πέραν του γεγονότος ότι δεν εξασφαλίζει την ιδιοκτησία της αγροτικής περιούσιας, θα στους κατόχους αγροτικής περιουσίας πολύ πιο σοβαρά προβλήματα, αφού στην περίπτωση που θελήσουν να αλλάξουν την χρήση της περιουσίας τους, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της ακύρωση κάθε εγκρίσεως που τυχόν θα έχει πάρει, στην περίπτωση που ο γείτονας , ο οικολόγος; ή οποιοσδήποτε τρίτος καταφύγει στη δικαιοσύνη..
Ο κ. Αποστόλου με το άρθρο του στην ουσία υπεραμύνεται της εννοίας του δάσους που καθορίστηκε με το π.δ. 32/2016, όπως αυτή διατυπώθηκε από το Συμβούλιο Δασών.
Αποτέλεσμα αυτού του προσδιορισμού είναι να χαρακτηρίζεται το 73% της Χώρας ως Δάσος και κατά συνέπεια να καθίσταται περιουσία του κράτους. Σωστά, μάλιστα, αφού από ιδρύσεως του κράτους τα Δάση αποτελούν Κρατική Περιουσία.
Του προσδιορισμού όμως αυτού έχουν προηγηθεί πλήθος νόμων, αρχής γενομένης από το 1836, που καθόριζαν κατά διαφορετικό τρόπο την έννοια του Δάσους.
Για τον λόγο αυτό, αλλά και για να ενημερωθεί ο αγροτικός κόσμος, καθώς και οι πολίτες, πρέπει ο κ. Αποστόλου να απαντήσει πως αντιμετωπίζει την αντίθεση της έννοιας του Δάσους, που καθόρισε το παραπάνω π.δ. του 2016 απέναντι στην έννοια του δάσους, που οι προηγούμενοι νόμοι του ελληνικού κράτους έχουν καθορίσει.
Συγκεκριμένα : οι διατάξεις των νόμων του 1836 ( β δ.) του νόμου του 1888, του νόμου του 1929 και του νόμου του 1935 καθόριζαν :
Ν.4173/1929, νόμος του Ελευθέριου Βενιζέλου
Ορισμοί Δάσους
« 1. Δάσος είνε πάσα έκτασις εδάφους εν όλω ή εν μέρει υπό αγρίων, ξυλωδών φυτών οιωνδήποτε διαστάσεων και ηλικίας καλυπτόμενη και δυνάμενη, δασικώς εκμεταλλευομένη , να παράγει δασικά προϊόντα, κατονομαζόμενα ειδικώτερον εν τω πινάκι διατιμήσεων των δασικών προϊόντων».( άρθρο 45 του Ν.4173/1929 Νόμος Ελευθερίου Βενιζέλου )
Πάντα τα λοιπά ήτοι αι χειμεριναί βοσκες , αι δασικές εκτάσεις, αι ως βοσκότοποι χαρακτηριζόμεναι, καθώς και τα επί ορέων γυμνά και ασκεπή εδάφη, αποτελούν αντικείμενον ιδίως κτηνοτροφικής εκμεταλλεύσεως
Και ότι :
Δεν υπόκεινται εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου
1. Τα μεμονωμένως ή κατά λόχμας και συδεδρίας εντός γεωργικώς καλλιεργούμενων εκτάσεων ή αγροτικών κτημάτων μέχρι εκτάσεως 50 στεμμάτων ως και τα εντός αυλών, κήπων, και ελαιώνων και αμπέλων φυόμενα δασικά δένδρα.
2. οι θάμνοι των βοσκοτόπων .
3. Οι παλίουροι κλπ
4. Τα ελαιόδεντρα.
5. Τα οπωροφόρα και καρποφόρα δένδρα ως και αι άμπελοι
6. Τα δένδρα τα φυόμενα επί της οροθετικής γραμμής της Επικράτειας
Όταν επομένως απ΄ το 1836 το κράτος αποφάσισε, και για να μην ασχοληθούμε με τους νόμους του Σουλτάνου και για να πάμε στην ουσία όχι ότι δεν είναι δικές του οι παραπάνω εκτάσεις, αλλά ΟΤΙ ΔΕΝ τις ΘΕΛΕΙ και επάνω σε αυτή την απόφαση του ΚΡΑΤΟΥΣ στηρίχτηκε η ζωή των αγροτών και η πεποίθηση ότι η περιουσία αυτή μπορούσε να αγοραστεί και έκαναν το ψωμί τους παξιμάδι για να μαζέψουν λίγα χρήματα και να γίνουν νοικοκυραίοι και χωρίς εκτοτε να έχει τους βάλει κανένα εμπόδιο το ΚΡΑΤΟΣ, να έρχεται σήμερα, μετά από 185 χρόνια να της αλλάζει τον χαρακτηρισμό να τις χαρακτηρίζει δάσος και να την αρπάζει, τι το χειρότερο έκανε ο Τούρκος ;
Τι κάνει δηλαδή το Κράτος με την αλλαγή του καθορισμού της έννοιας του δάσους, ότι έκαναν κι΄ οι καλόγεροι !
Γιατί του τσοπάνου, που ο προπάππους του αγόρασε το λιβάδι απ΄ τον Τούρκο να του αναγνωρίζουμε τη ιδιοκτησία μόνο εάν φέρει το ΤΑΠΙ του Σουλτάνου, που του είναι αδύνατο, ενώ αναγνωρίζαμε το κτήμα του Μπέϊκερ με νόμο ;
Γνωρίζει ο κ. Αποστόλου εάν ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ του ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΊΟΥ υπήρχαν και το ελληνικό κράτος τα κατάστρεψε ; Γιατί δεν του χρειάζονταν μετά απ΄ τους παραπάνω νόμους;
Τον πληροφορούμε ότι ΥΠΗΡΧΑΝ !
Τρία είναι τα ερωτήματα στα οποίο καλείται σήμερα να απαντήσει ο κ. Αποστόλου, αλλά και ο κ. Υπουργός:
1. Μπορεί να ζήσει ένα κράτος όταν έχει Δάσος το 73% της επιφανείας του και το 22% καλλιεργούμενες εκτάσεις, 3,5% είναι οι οικιστικές επιφάνειες, δηλαδή 98,5% και όταν και στις δυο αυτές περιοχές απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης τους ;
2. Μπορεί να μας απαντήσει πόση θα ήταν η έκταση του Δάσους στην Ελλάδα εάν ως έννοια του Δάσους είχαμε εφαρμόσει για τον σχεδιασμό των δασικών χαρτών την έννοια που χρησιμοποιεί η Ε.Ε ;
Τον πληροφορούμε ότι τότε το δάσος στην Ελλάδα θα ήταν 50% ( το έχει καταμετρήσει η Ε.Ε. και έχει συντάξει και τους δασικούς χάρτες ) .
3. Μπορεί να μας απαντήσει πόσο δάσος χρειάζεται η Ελλάδα για να ζήσουν οι Έλληνες ;
Τον πληροφορούμε ότι ο Μ.Ο. δασοκάλυψης των Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 34% , της δε Γερμανίας 29,84%, αν θελήσει κανείς να την θεωρήσει ως πόδεμα Οικονομικής Συγκρότησης Κράτους.
Μπορεί να μας απαντήσει γιατί αφού όλη η έκταση της Ελλάδας είναι Δάσος και εκ του λόγου αυτού δημεύεται η περιουσία των αγροτών για δεν δημεύεται και οι περιουσία των βουλευτών στη Πολιτεία , των εκατομμυριούχων της Εκάλης της Κηφισιάς ,της Φιλόθεης, αλλά και της Ηλιούπολης για να πάμε και στις λαϊκές συνοικίες, πού είναι κτισμένες επάνω σε πραγματικό Δάσος ;
Επειδή εκεί δημιουργήθηκαν δικαιώματα. Αυτά είναι δικαιώματα πλούτου δεν είναι δικαιώματα για να είμαστε ζωντανοί, όπως είναι τα δικά μας .
Στους πλούσιους δεν παίρνουν την περιουσία , που θα ζήσουν και χωρίς αυτή. Σε εμάς, που δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή, την παίρνουν !
Σε αυτό καταλήγουν τα λάθη των δασικών χαρτών, που δεν διορθώνονται χωρίς να καταργηθεί το π.δ.32/2016 και να επανέλθει ο νόμος του Βενιζέλου.
Ακόμη γιατί το κράτος δημεύει τα σπίτια στο Γαλάτσι, στα Βριλήσσια και όχι στις παραπάνω περιοχές Εκεί δεν δημιουργήθηκαν δικαιώματα ;
Πρώτα να δημεύσει το κράτος αυτές τις περιουσίας και μετά πάρτε και την δικιά μας !
Η λύση είναι μία :
Η επαναφορά του νόμου του Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ και τίποτε πέραν αυτού.
Εάν γι΄ αυτό υπάρχουν αμφιβολίες ας νομοθετήσουν ως ορισμό του Δάσους τον ορισμό που εφαρμόζει η Ε.Ε. , γεγονός που θα καταρρίψει κάθε αντίρρηση, αφού πλέον το ζήτημα έφτασε και στην Ε.Ε. , αλλά θα λύει ταυτόχρονα και τη σύνταξη των δασικών χαρτών, αφού οι χάρτες αυτοί είναι πλέον έτοιμοι και δεν χρειάζεται κανένας χαρακτηρισμός και καμία εργασία. Την έχει κάνει η Ε.Ε.
Με εκτίμηση
Ο Πρόεδρος
Δημήτριος Κοτσώνης
